Συνεχίζεται το έργο αποκατάστασης – αξιοποίησης του παλιού καμινιού της Πετρούπολης
Συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς οι εργασίες αποκατάστασης – αξιοποίησης του παλιού καμινιού της Πετρούπολης και η ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου του, ως χώρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων και αναψυχής. Το έργο χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια Αττικής και ο προϋπολογισμός του ανέρχεται σε 2.535.000 €.
Οι εργασίες αφορούν την ενίσχυση της στατικής επάρκειας της καπνοδόχου και της τοιχοποιίας του κτιρίου, την επισκευή των φρεατίων και των αναπνευστήρων του, την κατασκευή στεγάστρου στην οροφή του, αλλά και την ανακατασκευή δαπέδου του δώματος, το οποίο θα μετατραπεί σε εκθεσιακό χώρο με θέμα την ιστορία της εξόρυξης της πέτρας στην περιοχή.
Σημαντικό στοιχείο ανάδειξης του καμινιού αποτελεί ο περιβάλλοντας χώρος (στην περιοχή του σημερινού γηπέδου μπάσκετ), ο οποίος θα ενταχθεί στην καθημερινή ζωή των κατοίκων με τη δημιουργία χώρου περιπάτου και αναψυχής, καθώς και ελαφριάς ελεύθερης άθλησης για όλες τις ηλικίες, με ήπιες παρεμβάσεις και φυτεύσεις.
Το παλιό καμίνι της Πετρούπολης αποτελεί νεότερο μνημείο βιομηχανικής κληρονομιάς, συνδέεται άρρηκτα με την ιστορία της πόλης και αποτελεί συμβολικό απομεινάρι της λατομικής δραστηριότητας.
Λίγα λόγια για την ιστορία του
Η ασβεστοκάμινος, οι λατομικές κτιριακές εγκαταστάσεις και ο χώρος του λατομείου, αποτελούσαν ένα ενιαίο λειτουργικά σύνολο για την κατεργασία του ασβεστολιθικού πετρώματος (μηχανική θραύση, καμίνευση), με σκοπό την παραγωγή οικοδομικών υλικών (άμμο, χαλίκι, ασβέστη και τούβλα).
Η περιοχή αυτή σήμερα αποτελεί ένα υπερτοπικό κέντρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων και αναψυχής. Στον χώρο του λατομείου φιλοξενείται πλέον το Θέατρο Πέτρας, ενώ το κτίριο του σπαστή έχει μετατραπεί στο αναψυκτήριο Terra Petra. Πρόκειται για ένα βιομηχανικό κτίριο – μηχανή (από λιθοδομή) και αποτελεί ένα από τα λιγοστά σωζόμενα καμίνια συνεχούς καύσης τύπου Hoffmann.
Κατασκευάστηκε το 1933 από Γερμανό μηχανικό και Έλληνες τεχνίτες και έπαψε να λειτουργεί το 1970. Είχε συνεχή λειτουργία και μπορούσε να τροφοδοτείται με ωμές πλίνθους, ενώ απέδιδε ταυτόχρονα τις ψημένες. Στη στέγη βρίσκονται διατεταγμένα τα στόμια από τα οποία τροφοδοτούσαν το καμίνι με καύσιμη ύλη. Στην πρώτη περίοδο χρησιμοποιούσαν κάρβουνο, το οποίο οι θερμαστές έριχναν από το δώμα, μέσω των οπών τροφοδοσίας (φουγαράκια). Μετά το 1958, το κάρβουνο αντικαταστάθηκε από το πετρέλαιο. Τα «δωμάτια» στα οποία γίνονταν η καύση, τροφοδοτούνταν πλέον με καυτό πετρέλαιο μέσω εγχυτήρων (μπεκ) που εισχωρούσαν στις τρύπες.
Τα αέρια του ψησίματος εκβάλανε στον καπνοθάλαμο στο κέντρο της καμινάδας, απ’ όπου μέσω υπόγειας σύνδεσης κατέληγαν στην καμινάδα. Το καμίνι στο εσωτερικό του είναι κτισμένο με πυρίμαχη πλινθοδομή. Το δώμα του ήταν καλυμμένο με υπόστεγο, όπου μεταφέρονταν μορφοποιημένοι άψητοι πλίνθοι, ή διάφορα άλλα κεραμικά προϊόντα, ώστε η θερμότητα να επιταχύνει την αποξήρανσή τους.
Το 1983 η Πετρούπολη αρχίζει να γίνεται γνωστή σε όλο το Λεκανοπέδιο της Αθήνας, καθώς το παλιό λατομείο μετατράπηκε στο Θέατρο Πέτρας και οι εκδηλώσεις που φιλοξενεί από τότε το ανέδειξαν σε υπερτοπικό πολιτιστικό πόλο.
